هیچ وقت احساس تحریم از آن طرف نکردیم. مشکل اصلی ما، تحریم‌های داخلی بود که دمار از روزگارمان در می‌آورد.
با تحریم‌های داخلی چه باید می‌کردیم؟
رانت و زدوبند و فساد و پارتی بازی و تنبلی و بی خیالی و بی اعتمادی را چطور باید دور می‌زدیم.
از گمرک و اداره مالیات بگیرد تا کارفرما و آن کسی که مناقصه برگزار می کرد؛ اینها بیشتر از آمریکا و اروپا ما را تحریم می کردند.
بارها پیش آمده بود با وجود تمام تحریم‌های خارجی، جنسی و در عرض حداکثر دو هفته از اروپا می‌آوردیم پشت گمرکمان؛ اما بدون هیچ دلیل مشخصی، سه چهار ماه در گمرک گیر می پکرد و ترخیص نمی‌شد...
برشی از کتاب آرزوهای دست ساز
به قلم میلاد حبیبی
